HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W WĘGORZYNIE ( 2/2004 ) część 1
Przed wojną szkoła podstawowa mieściła się w budynku obecnego Ratusza. Funkcjonowała też szkoła rolnicza (w budynku na ul.Drawskiej - obecnie własność p. Żołnierun). Miasteczko przy znacznej części ulic miało zabudowę ciągłą. Były tu cztery hotele, kilka sklepów jubilerskich, apteka, dwa młyny, dwa tartaki, fabryka maszyn rolniczych, kilka stacji benzynowych, sklepy, gorzelnia, gazownia, wodociągi, wytwórnia kafli, piękny ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem. Na starych fotografiach widać, że 4-tysięczne wówczas Węgorzyno było ładnym miasteczkiem o bogatych tradycjach i wysokim standardzie mieszkaniowym. Odwiedzający swoje rodzinne strony, byli niemieccy mieszkańcy Węgorzyna z rozrzewnieniem wspominają czasy gdy chodzili tu do szkoły.
2-go marca 1945 roku do Węgorzyna wkroczyła Armia Radziecka. Na tym terenie nie było żadnych walk, które mogłyby przyczynić się do zniszczenia miasta. Prawdopodobnie nie spodobała się zdobywcom nazwa głównej ulicy (przed wojną Langestrasse, później - w 1943 roku przemianowana na Hitlerstrasse) i całe centrum zostało zniszczone i spalone. Ocalało tylko kilka domów. W latach 1945 - 50 i później rozebrano ruiny a cegły wywieziono na odbudowę Warszawy. W roku 1945 wyjeżdżają prawie wszyscy niemieccy mieszkańcy a na ich miejsce zaczynają się osiedlać Polacy. Do pierwszych, którzy przyjechali tu w maju`45 należą powracający z niemieckiej niewoli: Kazimierz Pawlak, Fryderyk Rudnicki, Henryk Świętochowski. We wrześniu przyjeżdża transport ok. 25 rodzin ze Złoczowa (woj.lwowskie). Osiedlają się w Węgorzynie i Runowie Pom. W tym czasie przyjeżdża też p. Maria Cwill z mężem i szwagrem. Zaczyna organizować szkołę. Mimo braku odpowiednich pomieszczeń (budynek szkolny jest zajęty przez radziecką komendanturę), braku zeszytów i pomocy szkolnych, braku nauczycieli i spisu uczniów, doprowadza do uruchomienia szkoły w marcu 1946 w obecnym budynku ośrodka zdrowia. Zostaje jej pierwszym kierownikiem. Pierwszymi nauczycielami są: Roman Cwill i Anna Paszko. Uczniowie (byłem jednym z nich) znoszą ławki. Zamiast zeszytów - tabliczka i rysik, książki - z różnych klas, różnych szkół, przywiezione ze wschodu.
W tym czasie na terenie Węgorzyna przebywa dużo ludzi różnych narodowości: rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, litewskiej, uzbeckiej i innych, wracających z niewoli niemieckiej. Są przesłuchiwani przez radziecką prokuraturę, m.in. na okoliczność współpracy z Niemcami. Po takim "badaniu" niektórzy wracają do swoich stron rodzinnych a niektórzy na "sybir". Do września 1947 wszyscy opuszczają Węgorzyno. Wówczas szkoła zostaje przeniesiona do budynku przy ul. Rynek 1.
W szkole przy ul. Runowskiej było tylko 5 klas (ja byłem uczniem klasy piątej), w nowym budynku jest więcej klas. Na parterze był pokój nauczycielski i kancelaria kierownika. Tu uczyły się klasy pierwsza i druga, a starsi na pierwszym i drugim piętrze. Pamiętam nieopodal szkoły był wielki, drewniany amfiteatr
- nieraz odbywały się tam różne występy. W późniejszych latach został rozebrany na opał. Klasy były ogrzewane piecami kaflowymi, więc przy dużych mrozach zdarzało się, że atrament zamarzał w kałamarzach. W piwnicach szkoły była kuchnia, w której przygotowywano mleko i kawę dla uczniów
- niedożywionych i zestresowanych niedawno zakończoną wojną. Dzieci dostawały też tran.
Pani Maria Cwill uczyła j. polskiego i francuskiego, matematyki, Roman Cwill biologii a pozostałych przedmiotów Anna Paszko. Przez rok pracowała też w Węgorzynie p. Wiktoria Radziewicz, która później wyjechała do Szczecina.
1 grudnia 1948 wyjechała też Maria Cwill. Nowym kierownikiem szkoły zostaje p. Maria Muzika
- przedwojenna absolwentka seminarium nauczycielskiego w Stryju. Nowymi nauczycielami zostają: Ludmiła Pencarska i Czesława Zięba. W roku 1950 przybywa Józef Koryzma, który później przeniesie się do Łobza a w następnych latach: Irena Gotowicka, Eugenia Turczyńska, Zbigniew i Jerzy Wypyszewscy, Witold Kawecki. Mężczyźni po dwóch latach wyjeżdżają. Liczba uczniów ciągle wzrasta i jest stale zapotrzebowanie na nowych nauczycieli. W roku szkolnym 55/56 z nakazu pracy do Węgorzyna przybywają: Halina Horbik, Danuta Pawelec, Czesław Pytel, Seweryna Muzika, Franciszek Pawłowski
- absolwenci liceów pedagogicznych. W roku 1957 do Węgorzyna przenosi się Mieczysław Kufel, który w poprzednich latach uczył różnych przedmiotów w szkołach w Zajezierzu i Siedlicach, był też kierownikiem szkoły w Lesięcinie. W roku 1959 przyjeżdża ze wschodu p. Maria Sosnowska i rozpoczyna nauczanie
j. rosyjskiego, zaś Irena Podymkiewicz uczy j.polskiego.
W roku szkolnym 1958/59 rozpoczyna się nauka religii - prowadzi ją ks. Fortunat Sosnowski a w roku następnym przybywa jeszcze ks. Józef Pola. Współpraca księży z nauczycielami układa się bardzo dobrze. Lekcje religii w szkole są prowadzone tylko do roku 1961.
Pamiętam, po drugiej stronie ulicy była piekarnia i sklep z pieczywem - wszyscy - i nauczyciele i uczniowie chętnie biegli na przerwie po świeże, chrupiące bułeczki. A godzin lekcyjnych i przerw pilnował woźny - p.Piotr Miedziuto, który na tę okoliczność głośno dzwonił ręcznym dzwonkiem.
W tym czasie klasy są już bardzo liczne, brak pomieszczeń zmusza do nauki w niektórych klasach na dwie zmiany. Rozpoczyna się budowa nowej szkoły przy ul. Grunwaldzkiej.
Mury szkoły przy ul. Rynek 1 opuściło 14 roczników - ok. 480 absolwentów w latach od 1948 do 1961, wielu z nich zostało nauczycielami, lekarzami, prawnikami, inżynierami, oficerami WP. W roku 1961 szkoła przeniosła się do nowego budynku. Ale o tym w drugiej części mojej historii.
Mieczysław Kufel
Rok 1950. Maria Muzika i Ludmiła Pencarska z węgorzyńskimi dziećmi w strojach krakowskich na "gościnnych występach" w Szczecinie
1958 - grono pedagogiczne z ks F.Sosnowskim na stopniach szkoły
1959 - zakończenie roku szkolnego - tu z katechetą ks. Józefem Palą
p. Halina Horbik (obecnie Kopaczka)ze swoją klasą
Rok 1952 - klasa 2 - tu z p. Anną Paszkowską przed budynkiem szkoły
Rok 1956 - klasa 6 z p. Seweryną Muzika i Franciszkiem Pawłowskim na wycieczce
Rok 1957 - OMC Absolwenci - czyli klasa 7
Zakończenie roku szkolnego 1959/60 - nauczyciele z klasami 7a i 7b to już jedno z ostatnich zdjęć w starej szkole
HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W WĘGORZYNIE - 1961 - 1990
( 3/2004 ) - część 2
Największym wydarzeniem w Węgorzynie w 1959 roku było rozpoczęcie budowy nowej szkoły i domu nauczyciela. Budowa trwała 3 lata. Na ul. Grunwaldzkiej 2 pozostały solidne, kamienne fundamenty po przedwojennych domach - kopanie nowych w tym miejscu było więc ciężką pracą. Budowę ukończono w roku 1961 - szkoła była piątą w województwie i 179 w kraju. Uroczystość przekazania budynku miała miejsce 22 lipca - wzięli w niej udział nauczyciele z kierowniczką szkoły p. Marią Muzika, mieszkańcy Węgorzyna, uczniowie, władze miejskie, powiatowe i wojewódzkie. Młodzież kwiatami dziękowała za piękną jak na owe czasy, szkołę - robotnikom i kierownictwu budowy. Natomiast z domu nauczyciela najbardziej cieszyli się ci, którzy mieli w nim zamieszkać: Halina Kopaczka, Ludmiła Kuzioła, Eugenia Turczyńska, Maria Mechedo i Teresa Zakrzewska. Drobne usterki zostały usunięte do 1 września, kiedy to ze starej szkoły przeniosło się tu 450 uczniów i 14 nauczycieli. W nowej szkole nie podjęła pracy p. Seweryna Baszak (Muzika), gdyż wyjechała do Szczecina.
Warunki w nowej szkole były znacznie lepsze. Szatnie - a więc kapcie i woreczki na buty, fartuszki szkolne, stołówka, dożywianie. Przybyło wiele nowych pomocy naukowych, aparaty filmowe. "Filmos" przeszkolił część nauczycieli - w szkole często wyświetla się filmy - nie tylko dydaktyczne z poszczególnych przedmiotów.
Od roku 1962 nauka w szkole podstawowej została wydłużona do 8 klas. Szybko wzrastał liczba uczniów. Dzieci ćwiczą na sali gimnastycznej. Powstają kółka zainteresowań: matematyczne, polonistyczne, fotograficzne, fizyczne; SKS, PCK, LOK i modelarnia i inne. W gabinecie lekarskim opiekuje się dziećmi lekarz i stomatolog.
Nowi nauczyciele w latach 1962-64 to: Michalina Hajduk, Jadwiga Muzika, Maria Sadurek, Michał Zinko, Janina Zinko, Teresa Zakrzewska.
W latach 60-tych w budynku szkoły funkcjonowała Szkoła Przysposobienia Rolniczego, którą ukończyło kilka roczników - tu przedmiotów rolniczych uczył p. Sternicki z Łobza, a pozostałych przedmiotów nauczyciele szkoły podstawowej.
Od roku 1967 biologii uczy pani Anna Słońska (do r.1971, kiedy to przechodzi na rentę) a j.polskiego p. Elżbieta Krusińska.
Podczas wakacji na terenie szkoły, przez kilka lat są organizowane kolonie letnie. Część wyposażenia przenosi się do innych klas, co powoduje, że sprzęt szybciej się niszczy.
W latach 70-tych w Łobzie funkcjonuje Powiatowy Ośrodek Metodyczny - w jego pracy uczestniczą jako instruktorzy: Maria Mechedo, Czesław Pytel, Teresa Zakrzewska, Janina Zinko, Michał Zinko, Jadwiga Krasnodębska. W szkołach na terenie powiatu Łobez prowadzą hospitacje, udzielają koleżeńskiej pomocy innym nauczycielom, oceniają ich pracę.
W 1970 roku Komitet Rodzicielski pod przewodnictwem p. Jana Doburzyńskiego urządził i wyposażył świetlicę szkolną, którą opiekowała się p. Elżbieta Muzika. Pan Doburzyński sam wykonał wiele prac metaloplastycznych w świetlicy.
W tych czasach odbywa się wiele konkursów przedmiotowych, w których nasi uczniowie zajmują wysokie miejsca na różnych szczeblach. W szkole organizowane są liczne wystawy - plastyczne, fotograficzne, modelarskie, co przynosi wiele nagród i wyróżnień, np. kółko fotograficzne otrzymuje w r.1969 wyróżnienie Ośrodka TVP w Szczecinie a w roku 1972 zajmuje III miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym w Toruniu.
W 1970 roku do szkoły przychodzi nauczyciel fizyki i chemii Janusz Sadurek. Kiedy w r. 1972 Maria Muzika odchodzi na zasłużoną emeryturę, zostaje on Gminnym Dyrektorem Szkół i pełni tę funkcje do 1984 roku. Jego zastępcami w tym czasie są Janina Bubacz, Alicja Luft, Maria Mechedo. Nauczycielami w klasach I-IV są: Kazimiera Szczucka, Krystyna Blacharska, Wanda Łuksza, Lubomira Muszyńska, Halina Kopaczka, Elżbieta Krusińska. Historii uczy Mieczysław Redlich z Łobza. Zostają uruchomione szkoły filialne: Runowo Pom.,Sielsko, Mieszewo.
W latach 70-tych. funkcjonowało w węgorzyńskiej szkole Technikum Rolnicze (zakończone maturą). Ukończyło je kilka roczników.
Pan Czesław Pytel prowadzi w szkole modelarnię LOK, a szkolne koło LOK Mieczysław Kufel prowadząc kursy na kartę rowerową, strzelanie z wiatrówki i KBKS, bierze udział w różnych konkursach i zawodach nieraz zajmując I miejsce w powiecie. Niektórzy modelarze budują modele rakiet, samodzielnie przygotowując silniki rakietowe. Dowodem uznania dla wysokiego poziomu naszych modelarzy była organizacja w r. 1975 w Węgorzynie Wojewódzkich Zawodów Modeli Latających.
Młodzież szkolna z klas 7 i 8 we wrześniu - październiku jeździła na wykopki. Zarobione tam pieniądze były przeznaczane na organizację wycieczek np. do Szczecina, Poznania, Trójmiasta, Krakowa, Zakopanego, Oświęcimia czy Warszawy. Młodzież brała udział w licznych pracach wokół szkoły - sadzono drzewa i żywopłoty, wiele trudu uczniowie włożyli w budowę stadionu, który służy nam do dziś.
W roku 1973 następuje likwidacja szkół w Brzeźniaku, Dłusku i Cieszynie. Nauczyciele z tych szkół: Zbigniew Kędra, Janina Bubacz, Szczepan Szostek, Ryszard Brodziński - przechodzą do pracy w Węgorzynie. Zbigniew Kędra organizuje zespół mandolinistów, który liczy ok. 15 osób - młodzi artyści występują na różnych uroczystościach w szkole i poza nią.
W roku 1979 w Węgorzynie ma miejsce Wojewódzka Inauguracja Roku Szkolnego. Przybywa na nią wielu oficjalnych gości. Z tej okazji zostaje otwarte boisko sportowe i odsłonięty kamień z napisem: "Międzynarodowy Dzień Dziecka"
W roku 1984 Dyrektorem Szkoły zostaje p. Ryszard Brodziński a jego zastepcą Jadwiga Krasnodębska. W 1985r. oddano do użytku wybudowane przez ZRB nowe skrzydło budynku szkolnego. Przybyło 8 izb lekcyjnych - to zlikwidowało ciasnotę szkolną - wówczas uczyło się tu ponad 700 uczniów. W roku 1987 do pracy przychodzą nowi nauczyciele: Irena Grabowska, Marek Jaskulski, Dorota Jaskulska, Lucyna Wolska a w r. 1988 Bożena Brodzińska. Dalsza część historii szkolnej w 3 części...
Mieczysław Kufel
1961. Lipiec tego roku był jak widać chłodny. Ale nic to wszystkich rozgrzewała jedna myśl - mamy nową szkołę!
1968. Ciało pedagogiczne ( w niepełnym składzie ) wraz ze szkolnymi aktywistami na stopniach nowej szkoły
Rok 1969 - posiedzenie Rady Pedagogicznej
1970. Do corocznego ceremoniału rozpoczęcia nowego roku szkolnego należało
oczywiście ślubowanie pierwszoklasistów
1979. Wojewódzka Inauguracja Roku Szkolnego - dyrektor J. Sadurek w otoczeniu Oficjeli Kuratora Oświaty w Szczecinie Zdzisława Chmiel - w większości w mundurach - takie to były czasy
1968. Na wykopkach - na parę dni można się było oderwać od szkolnego rytmu - wszyscy lubili ten wykopkowy luz, chociaż czasem ręce grabiały z zimna - radą na to było drugie śniadanie i gorąca kawa z mlekiem
1976. Pan Z.Kędra ze słynnym zespołem mandolinistów. Może warto byłoby reaktywować tradycję. Zwłaszcza jako odtrutkę na wszechobecne pożeracze czasu - komputery
HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W WĘGORZYNIE ( GW 5/2004 ) - część 3
Szkoła to najbardziej powszechna instytucja edukacyjna i kulturalna. Przygotowuje uczniów do zdobycia wiedzy i zawodu. Oczywiście największy wpływ na wychowanie dziecka ma rodzina. Jej status społeczny, brak pracy, pieniędzy, patologie, mogą skutecznie obniżyć postępy w nauce i wychowaniu szkolnym. Dlatego też utworzono etat pedagoga szkolnego, który rozwiązuje różne problemy wychowawcze, prowadząc wywiady środowiskowe, działania profilaktyczne, współpracując z różnymi instytucjami wspomagającymi opiekuńczą funkcję szkoły. Pierwszym pedagogiem szkolnym była p. Janina Bubacz.
Od roku 1990 do dziś w szkole pracowało pięciu dyrektorów.
W roku szkolnym 1990/91 dyrektorem szkoły był Janusz Sadurek, a jego zastępcą Jadwiga Krasnodębska, która była dyrektorem w roku następnym, później zaś, w latach 1992 - 1995 szkołą kierowała Irena Grabowska. W roku 1995 dyrektorem został Emil Szczęsny.
W szkole w tym czasie uczą: języka polskiego Alicja Luft i Krystyna Rosińska, matematyki Waldemar Konefał, Lucyna Wolska i Teresa Zakrzewska, fizyki Hieronim Wiśniewski, historii Leszek Skrzyniarz, geografii Iwona Bociek, biologii Kazimiera Morawska, języka rosyjskiego Irena Grabowska, techniki Marek Jaskulski, w-f Jerzy Acman, Edward Arys, Renata Łuczak - Arys. Nauczyciele klas najmłodszych: Bożena Brodzińska, Grażyna Cieplak, Dorota Jaskulska, Wioleta Konefał, Wanda Łuksza, Lubomira Muszyńska, Kazimiera Szczucka, Beata Wasylów, Krystyna Blacharska, Marzena Ukraińska. Świetlicę prowadzą: Dorota Kolasińska i Irena Sobczyk. Pedagogiem szkolnym jest Janina Bubacz. Religii uczą ks. proboszcz Zygmunt Noga i ks. Marek Eliasz. Pracują też nauczyciele - emeryci: Maria Sadurek, Maria Mechedo i Zbigniew Kędra.
W 1995 roku Szkoła Podstawowa w Węgorzynie jako jedna z pierwszych w Polsce została wyposażona w pracownię informatyczną. Nauczyciele doskonalili swoją wiedzę w tym kierunku, tak aby jak najlepiej przekazać nowe umiejętności swoim uczniom. Prowadzili również kursy informatyczne dla dorosłych - pracowników różnych firm i instytucji. W miarę postępu technicznego, pracownia komputerowa była unowocześniana.
Szkoła prowadzi księgę honorową uczniów. Wpis do tej księgi jest najwyższym wyróżnieniem. W ciągu minionych lat zostali tam wpisani: Rafał Załuski, Renata Auguścik, Agnieszka Wojnarowska, Marek Halota, Sławomir Sławski, Artur Nadkierniczny, Łukasz Wrzeszcz, Łukasz Drapała, Rafał Żurek, Ewelina Franczuk, Monika Nadkierniczna, Agnieszka Rzepka, Anna Gutkowska, Krzysztof Safaryn, Justyna Kozioł, Emilia Szostakiewicz, Michał Szwalec.
W czerwcu 1996 szkoła obchodziła swoje 35-lecie. Przybyło na tę uroczystość wielu nauczycieli, niegdyś pracujących w Węgorzynie, uczniowie pierwszego rocznika - którzy rozpoczynali naukę w I klasie już w nowej szkole - na ul. Grunwaldzkiej, byli też liczni goście.
Pani Krystyna Rosińska napisała z tej okazji: "Dzięki doświadczonej kadrze, umiejętnie kierowanej i zawsze zaangażowanej, dzieci węgorzyńskie mogą czuć się bezpieczne, dobrze przygotowane do dalszej nauki, do dorosłego życia. Toteż kontynuują naukę w wielu typach szkół mając solidną wiedzę podstawową, przekazywaną przez pracujących tu nauczycieli. Co roku mury szły opuszcza ok. stu absolwentów, z których połowa uczy się dalej w technikach i liceach a pozostali w szkołach zawodowych(...) należałoby życzyć wszystkim, aby te obecne 35 lat w dalszym ciągu było wzorem do pracy dla każdego, komu zależy na dobrym życiu dzieci."
W połowie lat 90-tych węgorzyńska szkoła rozpoczęła współpracę ze szkołą podstawową w niemieckim Lubbenow. Wspólne wyjazdy, zawody sportowe, prezentacje twórczości plastycznej, tradycji niemieckiej i polskiej szkoły.
O najnowszej historii węgorzyńskiej szkoły napiszę w następnym numerze Gazety - w 4 części.
Mieczysław Kufel
HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W WĘGORZYNIE ( GW 6/2004 ) - część 4
Ostatni, najnowszy rozdział szkolnej historii rozpoczyna się w roku 1999. Wtedy powstało Gimnazjum, natomiast szkoła podstawowa "skurczyła się" do sześciu roczników. Część nauczycieli przeszła do nowej pracy.
Szkoła zaczęła przystosowywać się do nowej sytuacji. Poza podstawowym zakresem kształcenia przedmiotowego, zaczynają się upowszechniać interdyscyplinarne programy tworzone przez zespoły nauczycieli. Jednym z nich jest "Program przeciwdziałania agresji i przestępczości" opracowany przez W.Konefała i B.Brodzinską. Ma on dostarczyć uczniom wiedzę o prawach człowieka, ucznia, o procedurach stosowanych w przypadku łamania podstawowych zasad, kształcić umiejętność rozwiązywania konfliktów i radzenia sobie z przemocą. Umacniać więź pomiędzy uczniami w klasie i w szkole i poprawiać ich samopoczucie. Ograniczać przejawy agresji fizycznej i słownej.
Koresponduje z nim "Program profilaktyki - promocji zdrowia i edukacji", przygotowany przez
L. Wolską - "Szkoła jest miejscem, w którym uczeń nie tylko zdobywa wiedzę i umiejętności, ale także kształtuje swój charakter, rozwija osobowość, rozbudza zainteresowania, wzmacnia tężyznę fizyczną" stąd działania skierowane przeciw przejawom demoralizacji, agresji, uzależnieniom od alkoholu, papierosów, narkotyków czy korupcji w szkole. Program ten realizowany jest w klasach IV - VI na zajęciach pozalekcyjnych, a w kl. I - III w ramach zajęć dydaktyczno - wychowawczych.
Kolejnym jest program "Moja Mała Ojczyzna - Węgorzyno" przygotowany przez L. Wolską, B.Brodzińską i J.Stasiak. W ramach tego programu organizowane są wycieczki piesze i rowerowe po bliższej okolicy i autokarowe po nieco dalszej, również wystawy fotograficzne, spotkania z emerytowanymi nauczycielami, którzy opowiadają m.in. o historii szkoły podstawowej. Szkoła organizuje konkursy wiedzy o tematyce węgorzyńskiej.
Innym programem jest "Program wdrażania technologii informatycznej". Jego liderzy: W.Konefał, L.Wolska i J.Regulski posiadają kwalifikacje do nauczania informatyki. Istotą tego programu jest wykorzystanie narzędzi informatycznych na lekcjach j.polskiego, historii, przyrody czy matematyki.
Nowością w szkole jest "woźna na pilota" czyli elektryczny zegar uruchamiający szkolny dzwonek - precyzyjnie odmierzający czas lekcji i przerw.
Obecnie w SP Węgorzyno jest 17 oddziałów, w tym dwa przedszkolne, niespełna 400 uczniów uczy 33 nauczycieli ( w tym pięciu posiada tytuł "nauczyciela dyplomowanego").
Dyrektorem szkoły był do roku 2003 p. Emil Szczęsny, a obecnie funkcję tę pełni p. Waldemar Konefał, zaś jego z-cą jest p. Lucyna Wolska. Religii uczy ks. K.Wójciak i p. L.Doburzyński, pedagogiem szkolnym jest p. B.Brodzińska. Szkoła zajmuje część parterową budynku przy ul. Grunwaldzkiej 2.
Serdecznie dziękuję za pomoc i udostępnienie różnych materiałów dyrekcji szkoły: Panu Waldemarowi Konefałowi, jego zastępcy p. Lucynie Wolskiej oraz p. Alicji Deja.
Aktualny stan kadry pedagogicznej i obsługi w roku szkolnym 2009/2010:
Dyrektor – Lucyna Wolska
Wicedyrektor – Waldemar Konefał
Liczba oddziałów I – VI - 13
Liczba uczniów I-VI - 296
Liczba nauczycieli - 29
Oddziały przedszkolne – 3
Liczba dzieci w oddziałach – 70
Personel pomocnicy:
Sprzątaczki – 4 osoby
Woźna – 1 osoba
Konserwator – 1 osoba
Administracyjny – 4 osoby
Nowo przyjęci nauczyciele:
Lucyna Kurko - oddział przedszkolny
Adam Karpowicz - historia
Mieczysław Kufel
Biegi przełajowe zawsze budziły duże zainteresowanie, szczególnie rozgrywane u nas finały wojewódzkie.
Na chwilę przed otwarciem koperty z zadaniami matematycznego "KANGURA".
Szkoła Podstawowa w Węgorzynie, zmienił się jej wygląd wykonano ocieplenie budynku, nową elewację, uporządkowano plac wokół szkoły, ścięto gałęzie drzew – listopad 2009
Szkoła wygrała konkurs na projekt unijny - wyrównanie szans edukacyjnych dla dzieci z terenów wiejskich i miejskich pod nazwą: „Uczniowie Szkoły Podstawowej w Węgorzynie śmiało spoglądają w przyszłość”.
Zdjęcia wykonał: Zbigniew Kędra
